Eda Güngör Korçak

1984-Antalya doğumlu sanatçı, ilk, orta ve lise eğitimini Antalya’da tamamladı. Sanata olan ilgisi lise yıllarında tiyatro ile başladı; ardından fotoğraf ve sinema alanlarına yönelerek görsel anlatım biçimlerini keşfetmeye başladı.

2019 yılında sinema çalışmalarına ağırlık vererek kısa filmler üretmeye başladı. Kısa sürede özgün bir anlatı dili geliştiren sanatçı, kişisel ve kolektif hafıza, aidiyet ve varoluş temaları etrafında üretimlerini şekillendirdi.

2020 yılında “Entropi” isimli projesiyle Zurich Photo Festival’de yer aldı. 2025 yılında ise kişisel belleğe, çocukluk anılarına ve aile arşivine odaklanan “Her Şey Çocukluğumuzla Gitti” adlı sergisini açtı.

Sanatçı, sinema, fotoğraf ve yapay zekâ ekseninde disiplinlerarası projeler üretmeye devam etmektedir. Ayrıca AFSAD (Ankara Fotoğraf Sanatçıları Derneği) yönetim kurulu üyesi olarak sinema alanında çeşitli söyleşiler, atölyeler ve eğitim programları düzenlemektedir.

Her Şey Çocukkluğumuzla Gitti

Eda Güngör KORÇAK / 2025

Hatıralar, hafızamızın ince sarmallarında saklı kalan izlerdir. Bizi biz yapan, kim olduğumuzu fısıldayan görüntüler, sesler ve kokular… Çocukluk, en saf, en derin duygularımızın kaynağı, kaybettiklerimizin başlangıcıdır. “Her Şey Çocukluğumuzla Gitti”, bu kayboluşun izini süren bir fotoğraf kolaj projesidir.

Bu çalışma, anılara duyulan bir nostaljinin ötesinde, çocukluğumuza dair hissettiğimiz ama bir daha asla tam anlamıyla dokunamayacağımız duyguların şekillendirdiği bir yolculuktur. Dedemin şiirleri ve babaannemin elleriyle işlediği beyaz işler, kaybolan bir dünün izlerini taşıyor. Eski “Hayat” dergisi kapakları, şimdi solmuş ama bir zamanlar parlak bir dünyayı anlatan görüntülerle dolu. Aydınger kağıtlarının ince transparan yüzeyi bir anın üzerine örtmesi, çizimlerin ve eski fotoğrafların birbiriyle konularak yeni anlamlar yaratması, zamana yayılan bir bellek dokusu oluşturuyor.

Çocukluğumuza dair kaybolan duygular, şimdi belki bir nesnenin, bir fotoğraf karesinin, bir dize şiirin içinde bize fısıldıyor. Ama onları tam olarak geri getirmek mümkün değil.

Bu proje, sadece bireysel bir hafıza yolculuğu değil, aynı zamanda kolektif bir hatırlama pratiğidir. Bir neslin, bir dönemin, bir toplumun hafıza katmanlarına dokunan bu iş, kaybolanla kalan arasındaki sınırı sorgular. Fotoğraf, metin, dokular ve katmanlarla bir araya getirilen bu kolajlar, sadece kaybettiklerimizi değil, geride kalanlarla yeniden inşa ettiklerimizi de göstermeyi amaçlıyor.

Her şey çocukluğumuza dair bir iz bırakır, bazen bir şiirde, bazen eski bir dantel motifinde, bazen solgun bir fotoğraf köşesinde… Ve belki de her şey, aslında çocukluğumuza gitti.