Fotoğrafın yolculuğuna bir önceki yazımda resimselcilik ile başlamıştık. Fotoğrafta sanata ulaşmak için resmin estetiğini ve tekniklerini kullanan resimselciliğe olan ilgi 1920’ler sonrası doğrudan fotoğrafçılığın (Straight photography/pure photography, yalın fotoğraf, saf fotoğraf olarak da adlandırılmaktadır.) yaygınlaşması ile azaldı. Bu dönemde resimselcilik bir taraftan eleştirilmeye başlanmış bir taraftan da fotoğrafın resimsel etkiler ve manipülasyonlar olmadan da sanat olarak kabul edilmesi gerektiği fikri önem kazanmaya başlamıştı. Yine bu dönem, Alfred Stieglitz gibi birçok resimselci de bu fikirlerden ve eleştirilerden etkilenerek doğrudan fotoğrafa yöneldi. Böylece fotoğrafta hem çekim esnasında hem de baskıda daha saf ve daha az manipülasyonla sadeliğin estetiğine ulaşmak ve nesnenin özünü keşfetmek önem kazanmaya başladı.

Doğrudan fotoğraf tabiri ilk defa Sadakichi Hartmann tarafından Alfred Stieglitz’in Camera Work dergisinde 1904 yılında kullanıldı. Sadakichi Hartmann dergideki yazısında resimselciliği ve fotoğrafın olduğu gibi kabul edilmemesini eleştirmişti. Ayrıca aynı yıl Sadakichi Hartmann yine Alfred Stieglitz’in kurduğu ve resimselci bir grup olan Photo-Scession’ın sergisinde resimselciliğe eleştirilerini şu sözlerle belirtmişti: “…doğrudan fotoğraf ile ne demek istediğimi soruyor ve tarif edebilir misin diyorlar, evet çok kolay, fotoğraf makinanıza güvenin, gözünüze güvenin, güzellik algınıza, kompozisyon zevkinize güvenin. Rengin, gölgelerin, ışığın her kıpırtısını değerlendirin. …kısacası çekmeye niyetlendiğiniz, fotoğrafı sabırla bekleyin…herhangi bir manipülasyona imkân vermeyecek ya da asgari düzeyde verecek kadar iyi olmasına çalışın… Fotoğraf tekniğinin doğrudan niteliğini bozmaması koşuluyla rötuş, maskelemeye karşı değilim… Fırça darbeleri ve izleri fotoğraf için doğal şeyler değildirler… Sözlerimin yanlış anlaşılmasını istemem. Fotoğrafın böylece eskisinden daha az değil aksine daha sanatsal olmasını arzuluyorum ama yalnız uygun yollar kullanarak…”(Bakınız; 6. Gökhan Demirer, Neden Doğrudan Fotoğraf?).

Sonraki yıllarda doğrudan fotoğraf tabiri Alfred Stieglitz tarafından resimselcilikten daha saf bir fotoğraf biçimi olarak tanıtılmıştır. Ayrıca bazı fotoğrafçılar bu dönemde hem resimcelci hem de doğrudan fotoğraf ile ilgilenerek karma eserler oluşturmuştur. 1890’larda resimsel çalışmalara yoğunlaşmasına rağmen sık sık New York sokaklarını da fotoğraflayan Alfred Stieglitz’in dönemin makinelerine göre küçük olan ve resimselcilerin tercih etmediği 4×5’lik kamerayla çekilen at arabası ve sürücünün fotoğrafı olan “The Terminal” buna en iyi örnektir.