Fotoğraf, yolculuğuna Joseph Nicephore Niepce ve Louis Daguerre’in ilk makineyi icadıyla başladı. Bu icat, yüzyıllardır resimde kullanılan Camera Obcura’yı temel alarak ve onu resimden kopararak yeni bir yolcuğu çıkarması ile mümkün oldu. Fotoğraf bu var olma yolculuğunda bütün sanat dalları gibi hem kendine has hem de diğer dallarla etkileşimli olarak farklı akım ve yollar ortaya çıkardı. Ancak fotoğrafın yolculuğunda resimle bağları asla kopmadı. Hem resmi derinden etkileyerek hem de resimden etkilenerek oluşan sıkı bağlarla yoluna devam etti.

Fotoğraf makinesinin var oluşunun mümkün kılan Camera Obscura’nın fotoğrafın icadı öncesi ressamlar tarafından kullanılması, her iki anlatım biçiminin yakın ilişkisinin başlangıcıydı. Bu ilişkide fotoğrafın icadı ise resimde en büyük kırılmalardan birinin tetikleyicisi oldu. Diğer taraftan fotoğrafın ilk yıllarında ise resim ile çok yakın ilişkisi olan resimselcilik (piktoryalizm, pictorialism) akımı ortaya çıkmış ve dönemin birçok fotoğrafçısı tarafından benimsenmişti.

Resimselcilik akımı fotoğrafın tamamına veya bir kısmına resme ait unsur ve özellikleri ekleyerek resmin estetik niteliklerine ulaşma amacı olarak ele alabiliriz. Bu amacın nedeni ise fotoğrafın da bir güzel sanat dalı olarak görülmesinin istenmesiydi. Bunu ortaya koymak için de resimde kullanılan sahneler yine resimsel bir estetikle fotoğraf makinesi ve fotoğrafa ait teknikler kullanılarak oluşturuldu. Bu bağlamada fotoğrafı bir sanat olarak ortaya koymak için resme ait estetik kaygılarla ortaya çıkan eserler ilk olarak İngiltere’de 1850-1870 arası higt-art akımı ile ortaya çıkmıştır. Fotoğrafın da bir sanat olarak görülmesi hatta diğer sanat türleriyle aynı değere sahip olması higt-art akımında ana çıkış noktasıydı. Sanat hayatına ressam olarak başlayıp sonrasında fotoğrafçı olarak devam eden Oscar Gustave Rejlander, Henry Peach Robinson, William Lake Price, Julia Margaret Cameron gibi birçok isim bu akım içerisinde sayılabilirler. Sanatın katı kurallarına bir nevi başkaldırı olarak görülebilecek bu akım 1920’lere kadar etkisini sürdüren resimselciliğin ilk adımlarıydı. Diğer taraftan higt-art, empresyonizm ve natüralizm gibi akımlar da zamanla resimselciliğin içinde ele alınmıştır. Resimselcilik akımında tek ve yaygın bir konu seçimi görülmemekteydi. Manzara ve gündelik hayat fotoğraflarından dini ya da epik fotoğraflara kadar birçok farklı konu işlenmekteydi. Ayrıca fotoğraf çoğunlukla makine ile doğrudan kaydedilerek oluşturmak yerinde birden fazla negatifin birleştirilmesi ile oluşturulmuş ve yeni bir anlatım yaratılmaya çalışılmıştı. Elbette çoklu negatif kullanmayan fotoğrafçılar da bu akımın içinde yer almıştı. Asıl mesele de zaten fotoğraf ile sanata ulaşabilmekti. Bunu yolu olarak da resimsel estetik ve teknikler görülmüştü. 1890’larda doğrudan fotoğrafın bir temsil olduğu ve sanatsal yorum olmadan gerçeği gösterdiği inancı ile fotoğrafın belgesel ve anı fotoğrafı olarak yaygın kullanımına olan tepki bu akımın yaygınlaşmasını ve birçok ülkeden bu akımı benimseyen birbirinden bağımsız grupların oluşmasını sağlamıştır.