Kendisini farklı alanlarda deneyimleyerek çalışmalarına Dublin’de devam eden bir fotoğraf sanatçısından bahsetmek istiyorum: Hazel Coonagh.
Son zamanlarda portre çalışmalarıyla ön plana çıkan Hazel Coonagh, Dublin’de yaşayan İrlandalı bir fotoğraf sanatçısı. Portre çalışmalarında kullandığı farklı teknikler ile kendi anlatım yolculuğunu sürdürüyor. Kendi üslubunu oluşturmak için hâlâ çalıştığını söylese de çalışmalarındaki gerçeküstü dokunuşlarıyla özgünlüğünü yakalamış durumda. Özgünlüğüne süreklilik kazandırarak hikâyelerini zenginleştirecek olan çalışmalarını ise heyecanla beklemekteyiz.
Yakın zamanda Türkiye’den ayrılıp İrlanda’ya gelmemle birlikte İrlanda’nın fotoğraf tarihini araştırmaya, sanat gündeminde hangi fotoğrafçıların yer aldığına dair olan merakımı gidermek için ise alanları gezmeye başladım. İnanılmaz zengin bir sanatçı kadrosuna sahip İrlanda. Çoğu sanatçı çalışmalarını Dublin’de devam ediyor. Küçük kesimlerde var olan sanatçılara da ulaşmayı çok istiyorum. Sadece başkent ile sınırlı olmamalı sanat. Başlayan bu yolculuktaki ilk tanışık olduğum fotoğrafçı ise Hazel Coonagh oldu. Kendisini queer çalışmalarıyla tanıdım. İrlanda’nın en bilinen popüler LGBTİ+ dergisi GCN’nin sayfalarını karıştırırken denk geldim. Peşinden sürüklenerek çalışmalarını inceledim ve sonrasında hakkında yazmaya karar verdim.
Sanatçının öz geçmişi hakkında çok bilgi yok maalesef. Kişisel bir tercih olduğunu düşünerek ulaşabildiğim bilgileri toparlayarak aktaracağım. Özellikle fotoğrafa nasıl başladığına dair söylediği sözler dikkati çekiyor. Fotoğrafa hayranlık duygusuyla başlayan Hazel Coonagh, 4 yaşında ilk oyuncağının fotoğraf makinesi olduğunu söyler. Daha sonra 8 yaşında ilk gerçek fotoğraf makinesine kavuşur. 8 yaşındayken çektiği fotoğraflarını hâlen sakladığını ve bugününü 8 yaşına borçlu olduğunu da dile getiren sanatçı, 17 yaşında fotoğraf kursuna kaydolarak gerçek manasıyla fotoğrafa mesai harcadığını söyler. Daha sonra fotoğraf üzerine eğitimini tamamlar.
Şu an bulunduğu konuma kadar olan süreçte fotoğrafla birçok teknik denediğini, her alanda çalışmalarını sürdürdüğünü, kendisini bulmak için tek bir alanda kendisini sınırlandırmadığını ısrarla belirtir. Deneme yanılma yöntemiyle yolculuğunu sürdürürken asıl hikâyesinin portrelerde olduğunu keşfederek tamamıyla portre çalışmalarına odaklanır. Ancak çalışmalarındaki dikkat çeken kısım ise sadece mekanik bir fotoğraf ile karşılaşmamız değildir; farklı tekniklerle buluşturduğu çalışmalarındaki gerçeküstücü yaklaşımıdır. Her fotoğrafçının iyi bir fotoğraf anlayışı olduğu gibi Hazel Coonagh’ın da iyi bir fotoğraf anlayışına dair söylediği şu sözüdür: “Tekniğiyle kusursuz olan bir fotoğraf iyi bir fotoğraf gibi dursa da önemli olan ardındaki hikâyedir. Çünkü fotoğraf, hikâyesiyle izleyiciyi yakalıyor.”
Şu anda ise otoportre üzerine çalışıyor. Henüz çalışması yayınlanmadı. Ancak nasıl bir teknikle karşılaşacağız, çok merak ediyorum. Kendi hikâyesini nasıl anlatacağını da…
–
Nazlı YILDIRIM
İletişim: [email protected]
