İlk seri olan, Kazlar Serisi’ne gelecek olursam bir fotoğraftan doğan, bir an açılımı olasılığı olarak çalışmaya başladığım bir seri. Teknik olarak çoklu mixmedya çalıştım. İstanbul’da 2012’de çektiğim kar üzerinde ilerleyen, yanından geçip giderken fotoğrafladığım bir grup kaz, seneler sonra beni bu oyuna davet etti. Bir fotoğrafın içine, farklı desenlerle mekânları birbirine taşıyarak bazı mümkün zamanlar oluşturmaya başladım. Renk kullanımında her zaman bana iyi gelen daha solgun mat masalsı bir tınıda ilerledim. Üst üste fotoğraf ve baskı tekniği ile kâğıt yüzeylerinde görsellerin içeriklerine göre seriyi basmaya başladım ve kâğıtları fotoğrafın bir parçası olarak kullandım. Farklı farklı kâğıtlara, dokulara yer verdim. El yapımı çiçek yaprakları ya da iplikler, otlarla basılmış  kâğıtlara baskı yaparken ona uygun doğadan desenler kullandım. Soğuk basım kâğıda taş kaya basarken bulut görselinde sıcak basım suluboya kâğıdı kullandım. Yaklaşık dokuz ay bu oyunu oynadım. Sayfalar karıştırdım. Yanından geçtiğim desenlerle birleştirdim. Kâğıtların yüzeyi fotoğrafın bir parçası olduğunu düşünerek çalıştım. 

Sergideki diğer bir seri ise Leke Serisi. Sınırlı alanlarda fotoğraflayarak ürettiğim lekeler; yine hayatın içindeki küçük, kimsenin dönüp bakmadığı uçup giden detayları içeriyor. Yol kenarındaki güller, bulutlar, kuşlar gibi… İzleyici için kavramsal bir işarete dönüşebileceğini göstermek istedim. Kuş mu bulut mu; bulut mu gül mü derken sofistike değil de gündelik desenlere dikkat çekmek istediğim bir seri oldu. Leke kelimesi bir hataymış gibi duruyorken aslında resmin dışındaki bir unsur olarak fotoğrafın merkezinde göstermek, leke kelimesini kompozisyon başlığı olarak kullanmak üzerine düşünüp ve üzerinde derinleştiğim bir alan oldu. Kullandığım malzeme de aslında yine sanatsal açıdan çok tercih edilmeyecek bir günlük hayatın asetat ve gümüş simli davetiye kâğıtlarını sanata dönüştürerek de böyle bir pencere açmak istedim. Kazlar Serisi ile eş zamanlı doğdu Leke Serisi. Kazlarda  denediğim tüm kâğıt malzemeler de bir yandan beni cesaretlendirdi. Hata olarak görünen lekeyi fotoğrafın merkezine koyarak bilindik şeylerle oynamış oldum. Büyük bir asetat kâğıdına kırmızı üzerine 11’’x17’’ baskı yaptım. Bu altılı seride asetatları Filiz Hanım direkt galerinin eski tırtıklı duvarlarıyla birleştirdi. Böylece mekânın da işin içine geçmesini sağlamış olduk. Fikri malzemelerle harmanlamak izleyici açısından hoş karşılanmıştı.